Μυθιστόρημα του Άρη Σκιαδόπουλου. Εκδόσεις Γαβριηλίδης. Αθήνα 2012.
Πασχίζω να θυμηθώ πώς βρέθηκε στα χέρια μου το βιβλίο. Στην ξενιτιά οι αισθήσεις που δημιουργεί ένα αυθεντικό έργο βιώνονται πιο έντονα, ή έτσι μου φαίνεται. Λέει στο τέλος του (6 Μάη 2012): “Μάλλον δεν αντιστάθηκα όσο έπρεπε σ΄αυτά που θα ‘πρεπε.”
Ποιός που συλλογίζεται δεν έχει αναρωτηθεί το ίδιο;