Έτσι δηλώνει, αποφασισμένος ο Γαλιλαίος στον φίλο του Σαγρέδο, κλείνοντας την τρίτη σκηνή στο θεατρικό έργο του Μπέρτολτ Μπρέχτ. Ο Σαγρέδο έχει τρομοκρατηθεί από τις ανατροπές που έχουν προκύψει μέσα από την επιστημονική προσέγγιση της αστρονομίας που ακολουθεί ο Γαλιλαίος. Η επικρατούσα γνώση – με την Ιερά Εξέταση να την υπερασπίζεται έναντι της εισροής του Διάβολου της αμφισβήτησης – αναφέρει ότι πλανήτες βρίσκονται στερεωμένοι με κέντρο τη γη, γύρω από την οποία περιστρέφονται, όπως και ο ήλιος. Τα ουράνια αποτελούν τον τόπο κατοικίας του Θεού.

Το φεγγάρι αντανακλά το φως του ήλιου; Οι πλανήτες περιστρέφονται γύρω από τον ήλιο; Και σαν να μην έφταναν αυτά, υπάρχουν και άλλοι ήλιοι με τους δικούς τους πλανήτες να περιστρέφονται με τη σειρά τους σαν άλλη γη γύρω τους; Απόψεις που δε χωρούν στο νου, αφού ο κόσμος, όπως διδάσκεται και όλοι οι άνθρωποι γνωρίζουν, είναι μόνο χωρισμένος σε γήινα και ουράνια. Αν υπονοηθεί ενότητα μεταξύ των δύο, προκύπτει επειγόντως το ερώτημα: που βρίσκεται τότε ο Θεός αν όχι στ’ άστρα τ’ ουρανού, στην ουράνια κατοικία του; Η αρχική υπεκφυγή του Γαλιλαίου, “δεν είμαι Θεολόγος”, δεν πείθει τον Σαγρέδο που επιμένει, ώσπου πέρνει την πληρωμένη απάντηση: “Μέσα μας. Ή πουθενά.”

Πέφτει ο Σαγρέδο πάνω στο φίλο του να τον πείσει να παραμείνει στην πιο ανεκτική Βενετία, παρά την έλλειψη οικονομικών πόρων για να συνεχίσει τις έρευνες του. Πριν 10 χρόνια κάψανε στη Φλωρεντία ζωντανό τον Τζορντάνο Μπρούνο όταν κι εκείνος αμφισβήτησε το γεωκεντρικό αστρονομικό σύστημα. Ο Γαλιλαίος όμως θεωρεί ότι ο Τζορντάνο μίλησε νωρίς, χωρίς πρώτα να έχει συγκεντρώσει όλες τις απαραίτητες αποδείξεις – υπήρξε αφελής και βιαστικός. Οι δύο φίλοι διαφωνούν ως προς το κατά πόσο η αλήθεια μπορεί να γίνει σεβαστή από την πολιτική-θρησκευτική εξουσία. Ο Σαγρέδο επισημαίνει στο Γαλιλαίο ότι όσο κριτικός στέκεται απέναντι στα επιστημονικά δεδομένα, τόσο άκριτα προσεγγίζει την κοινωνική πραγματικότητα. Εκείνος όμως έχει λάβει την απόφασή του και θα μεταβεί στη Φλωρεντία.