Ένα χαμόγελο κράτησα, πιο βαθύ απ΄ όλα τα άλλα.
Τώρα συνειδητοποιώ, ότι ήταν και κάτι μέσα στα μάτια σου,
που μιλούσε,
όχι μόνο το τέλειο μοίρασμα του προσωπού από το μειδίαμα.
Από την αρμονία του, ήξερα τότε ότι ήσουν καλός.
απόσπασμα για την αυγή που θα ξυπνούμε αδελφωμένοι, χρωματιστοί και παιδευμένοι
Όσο το σύστημα κυριαρχεί, βρίσκει πρόθυμες τύπου Αδαμαντία Οικονόμου να προστατεύουν εγκληματικές, φασιστικές οργανώσεις. Αντιγράφω ένα μικρό απόσπασμα από τον κοκκινολαίμη του Jo Nesbø (μετάφραση από τα αγγλικά του Χαράλαμπου Γιαννακόπουλου, εκδόσεις Μεταίχμιο):
Evo Morales
First indigenous President of Bolivia.
Led the Bolivians out of poverty. Recovered national resources that are contributing to the country’s development.
Ελλάδα, 2019 – 2023
Σε ένα μήνα έχουμε εθνικές εκλογές. Φαίνεται πώς μετά από αρκετά χρόνια θα μπορέσω να ασκήσω το εκλογικό μου δικαίωμα. Η προοπτική με γεμίζει χαρά. Κι όμως είναι παράξενο, μια και η λογική με προετοιμάζει για μια ακόμα σκληρή τετραετία με το λαό μας να έχει αυτοπυρποληθεί. (more…)
Μανώλης Ρεμπουλάκης | 1939-2019
Έκδοση πρώτη. Αυθόρμητη. Υπάρχουν διάφορα που δε θυμάμαι και θέλω να δουλέψω με τον γκαρδιακό μου φίλο Χρόνη, τον πρωτότοκο από τους δυο γιούς του Μανώλη, ώστε να αφήσουμε στο διαδίκτυο μια μαρτυρία για τον πατέρα του. “Ήταν καλός πατέρας” τα πρώτα λόγια του Χρόνη μόλις μου ανακοίνωσε το μαντάτο. Λίγες ώρες πριν, ο αδελφός του Νίκος πρόλαβε να καλέσει ασθενοφόρο, που όμως δεν πρόλαβε να φτάσει στα Χανιά τον – καταπονημένο είναι αλήθεια – γέρο αγρότη και παππού (με τα εγγόνια στην ξενιτιά). Έχασε τη γυναίκα του νωρίς και μεγάλωσε σε μεγάλο βαθμό τους δυο του γιούς μόνος.
Ο βιολόγος Γκρέκο Ερνάντεζ προστίθεται στους χρονικογράφους του ’68 | Έλενα Πονιατόφσκα
Μεταφράζω χθεσινό δημοσίευμα της εφημερίδας Λα Χορνάδα. Με τον Γκρέκο πρωτογνωρίστικα το 1998 στη Γοττίγγη της Γερμανίας, μου απευθύνθηκε στα Ελληνικά! Δεκατέσσερα χρόνια αργότερα, ξεκινήσαμε μαζί την ίδια περίοδο τα εργαστήριά μας στην πόλη του Μεξικού και συνετέλεσε στην καθοδηγητική επιτροπή της Ντάρσυ Παθμανάθαν, πρώτης μεταπτυχιακής φοιτήτριας που με συνόδεψε από το Λονδίνο.
Στις 2 Οκτώβρη του 1968, ο Μεξικανικός στρατός άνοιξε πύρ απέναντυ σε συγκεντρωμένους φοιτητές και λαό. Η ματωμένη μέρα τιμάται εδώ, όπως αντίστοιχα στη χώρα μας τιμούμε τους νεκρούς του Πολυτεχνείου. Ας ακούσουμε πως παρουσιάζει μια εμβληματική προσωπικότητα της εποχής, η Έλενα Πονιατόφσκα, το νεοεκδοθέν βιβλίο του Γκρέκο “Η ατελείωτη νύχτα: Τλατελόλκο“
