spoken words caress your ears
you want to trust you want to believe
round the corner betrayal stands
you cannot care align you must
now you rage and rage in despair
you have not learnt; the pain in vain
the memory gone the story reborn
spoken words caress your ears
you want to trust you want to believe
round the corner betrayal stands
you cannot care align you must
Νομίζω ήταν 1987 και ήμουν 12 χρονών. Ο πατέρας μας πήρε μαζί του σε επίσκεψη σε πανεπιστήμια της – τότε σοσιαλιστικής – Βουλγαρίας. Το σύντομο ταξίδι στη γείτονα χώρα προσφέρει τα μοναδικά προσωπικά επιτόπια βιώματα σε χώρα που οικοδομούσε το σοσιαλισμό. Αργότερα με βοήθησαν σε πολλές ανταλλαγές απόψεων με κατοίκους διαφόρων από αυτές τις χώρες σχετικά με το τι δε δούλεψε και χάσανε τόσα κοινωνικά κεκτημένα.
(more…)What follows is not an objective critique of a young man’s effort to identify and correct the world’s problems, correctly attributed to the present inequalities and their fierce preservation by the elites; it is also not an easy post to write given my former and present connections to the author who worked for his Ph.D. thesis under my supervision (2008-2011) and is now a close friend. But let’s see what comes out.
(more…)το σώμα της εξερευνώντας
μαγευμένος
μεταλλικά γλιστρήματα ηλεκτρονίων
ξεχάστηκα;
βολεύτηκα;
κρύφτηκα;
την ηδονή του Επίκουρου
σοφία αν τη θεώρησαν οι μεν
οι άλλοι, οι πολλοί, δεν τη γευτήκανε
(more…)Από τις πολλές αναμνήσεις που έχω κρατημένες από τη γιαγιά μου Μαρία, πρόλογο σε αυτή τη σύντομη αναφορά σε ένα ξεχωριστό βιβλίο, είναι οι συναντήσεις μας στις αρχές της τρίτης χιλιετίας – στα τελευταία χρόνια της ζωής της – κι ενώ ήμουνα επισκέπτης υπότροφος ερευνητής στο Εθνικό Ίδρυμα Ερευνών των ΗΠΑ.
(more…)Εκδόσεις Κίρχη (2014). Στο εξώφυλλο το δέντρο χορευτής του Παύλου Κιτσίλοφ. Νουβέλα.
(more…)Έκδοση πρώτη. Αυθόρμητη. Υπάρχουν διάφορα που δε θυμάμαι και θέλω να δουλέψω με τον γκαρδιακό μου φίλο Χρόνη, τον πρωτότοκο από τους δυο γιούς του Μανώλη, ώστε να αφήσουμε στο διαδίκτυο μια μαρτυρία για τον πατέρα του. “Ήταν καλός πατέρας” τα πρώτα λόγια του Χρόνη μόλις μου ανακοίνωσε το μαντάτο. Λίγες ώρες πριν, ο αδελφός του Νίκος πρόλαβε να καλέσει ασθενοφόρο, που όμως δεν πρόλαβε να φτάσει στα Χανιά τον – καταπονημένο είναι αλήθεια – γέρο αγρότη και παππού (με τα εγγόνια στην ξενιτιά). Έχασε τη γυναίκα του νωρίς και μεγάλωσε σε μεγάλο βαθμό τους δυο του γιούς μόνος.
Το άλλο πρωΐ πήγα στην πλατεία του Γκύζη για το κούρεμά μου. Είχε 1-2 ανθρώπους πριν από μένα, γι’ αυτό και πέρασα πρώτα από ένα μικρό βιβλιοπωλείο, οπού προμηθεύτηκα τους παρακάτω τίτλους.
fanismissirlis 