Ένα χαμόγελο κράτησα, πιο βαθύ απ΄ όλα τα άλλα.
Τώρα συνειδητοποιώ, ότι ήταν και κάτι μέσα στα μάτια σου,
που μιλούσε,
όχι μόνο το τέλειο μοίρασμα του προσωπού από το μειδίαμα.
Από την αρμονία του, ήξερα τότε ότι ήσουν καλός.

(more…)

Έκδοση πρώτη. Αυθόρμητη. Υπάρχουν διάφορα που δε θυμάμαι και θέλω να δουλέψω με τον γκαρδιακό μου φίλο Χρόνη, τον πρωτότοκο από τους δυο γιούς του Μανώλη, ώστε να αφήσουμε στο διαδίκτυο μια μαρτυρία για τον πατέρα του. “Ήταν καλός πατέρας” τα πρώτα λόγια του Χρόνη μόλις μου ανακοίνωσε το μαντάτο. Λίγες ώρες πριν, ο αδελφός του Νίκος πρόλαβε να καλέσει ασθενοφόρο, που όμως δεν πρόλαβε να φτάσει στα Χανιά τον – καταπονημένο είναι αλήθεια – γέρο αγρότη και παππού (με τα εγγόνια στην ξενιτιά). Έχασε τη γυναίκα του νωρίς και μεγάλωσε σε μεγάλο βαθμό τους δυο του γιούς μόνος.

(more…)

Τσικ, τσακ, τσίκι-τσίκι, τσακ!

κάτι ακούω

σα διαβαίνω

στη λεωφόρο

  (more…)

Το άλλο πρωΐ πήγα στην πλατεία του Γκύζη για το κούρεμά μου. Είχε 1-2 ανθρώπους πριν από μένα, γι’ αυτό και πέρασα πρώτα από ένα μικρό βιβλιοπωλείο, οπού προμηθεύτηκα τους παρακάτω τίτλους.

(more…)