“Πώς είσαι;”
“Τι να σου πω. Δε γράφω ποιήματα.”
(more…)Ποια, ποιος έχουν τη δύναμη
να βάλουν φρένο
σε τόνους πυρωμένου σιδήρου;
Χύνεται πάνω σε ζωντανές ψυχές
καίγοντας οξυγόνο
θάβοντας την αχτίδα
πανανθρώπινων ιδανικών
.
(more…)είπα θα σου στείλω ένα ποίημα να με γνωρίσεις
αλλά, όχι, θα σου στείλω και το άλλο που έγραψα μετά
και το τρίτο που ακολούθησε
.
(more…)Ο Τάσος είναι ωραίος τύπος. Συνδεόμαστε μέσω της θείας του που είναι γειτόνισσα. Βαστάει από Κρήτη μεριά η θεία, όμως απλώθηκε σε πολλά μέρη, ακολουθώντας παιδιά και εγγόνια, τώρα που γίναμε – τρομάρα μας – “Ευρωπαίοι” και στέλνουμε τα καλύτερα παιδιά να υπηρετούν άλλες γεωγραφίες.
(more…)Στη Ρένα και τον Σάκη, αλλά και στα παιδιά που αγωνίζονται
.
Πόσα λάθη μετρώ
που άλλοι σωστά θα πουν
.
(more…)Μαρμελάδα βερύκοκο του ήλιου
Λουλούδια κάθε λογής κάτω απ’ τον ήλιο
Μεθυστικές σας μυρωδιές
Γλυκές μας γεύσεις
(more…)κάνει θόρυβο η μηχανή του τρένου
μερικές δεκάδες στέκονται μπροστά του
καθυστερώντας τη μεταφορά των τανκ
στέλνοντας μήνυμα δυνατό σ’ όλη την οικουμένη
.
Πρώτοι το μήνυμα έλαβαν
όσοι τον Ουκρανικό Λαό κατασπαράζουν
πιόνι στη γεωπολιτική τους σκακιέρα
.
(more…)spoken words caress your ears
you want to trust you want to believe
round the corner betrayal stands
you cannot care align you must
now you rage and rage in despair
you have not learnt; the pain in vain
the memory gone the story reborn
spoken words caress your ears
you want to trust you want to believe
round the corner betrayal stands
you cannot care align you must
Νομίζω ήταν 1987 και ήμουν 12 χρονών. Ο πατέρας μας πήρε μαζί του σε επίσκεψη σε πανεπιστήμια της – τότε σοσιαλιστικής – Βουλγαρίας. Το σύντομο ταξίδι στη γείτονα χώρα προσφέρει τα μοναδικά προσωπικά επιτόπια βιώματα σε χώρα που οικοδομούσε το σοσιαλισμό. Αργότερα με βοήθησαν σε πολλές ανταλλαγές απόψεων με κατοίκους διαφόρων από αυτές τις χώρες σχετικά με το τι δε δούλεψε και χάσανε τόσα κοινωνικά κεκτημένα.
(more…)