Ήταν πολύ όμορφη. Πράσινα μάτια, πλούσια κατσαρά μαλλιά, καλλίγραμμη. Κάπως ασυνήθιστο για τέτοια παρουσία, λιγομίλητη και μαζεμένη. Μίλαγε περισσότερο ο άντρας της, κι εκείνος ωραίος, με μάτια που καρφώνανε, αλλά και σε κοιτάζανε σε βάθος, έτσι που σε κέρδιζαν πολύ γρήγορα. Μίλαγε, φαίνεται, και για τους δυο. Ειδικά όταν πήγαινε η κουβέντα στην αγάπη του για τις μοτοσικλέτες – του άρεσε να διηγείται πώς όταν την πρωτογνώρισε εκείνη δίσταζε να ανέβει, αλλά σύντομα οι βόλτες τους καβάλα ήταν η καλύτερή της! Όταν γεννήθηκε η κόρη της, αποφάσισε να τις κόψει. Το μητρικό ένστικτο μαζί με όσα μαθαίνανε από τον κύκλο του συζύγου (η μηχανή έχει κινδύνους κι είχε χάσει φίλο γκαρδιακό). Αλλά εκείνον τον άφηνε, “ευτυχώς!”, έλεγε και χαμογελούσε. Οι στροφές στα δάση έξω από την πόλη υπάρχουν για να τις κατεβαίνουμε η παρέα, έλεγε. Τα μάτια του και το χαμόγελο. Αυτά ερωτεύτηκε το δίχως άλλο, καθρέφτες μιας ψυχής έξω καρδιά.

(more…)