A promising 80-years-old young man. Presentation of the special issue of avance y perspectiva dedicated to Bogdan Mielnik.
Category: Culture
Εκρήξεις σε Βέλγιο και Τουρκία
Όταν βράζει ο χυλός στο καζάνι
Δεν αφήνουν το μωρό να πλησιάσει στη φωτιά
Να παίξει με τα χρώματα τις φλόγας, να ζεσταθεί.
Γιατί παφλάζει ο χυλός, καυτή φουσκάλα που σπάζει
Μην και κάψει το παιδί.
Πρέπει, όμως, μαγειρευτό φαγί. (more…)
Thank you Rigas
Sometimes one has the good fortune to meet special individuals. I spent my 5 postdoctoral years in Battery Lane, right across the National Institutes of Health, in Bethesda, Maryland. This morning, I received an anticipated present from my neighbor in the same appartment complex, a Greek poet – known to the literary circles in Latin America also for his translations – Rigas Kappatos.
Όταν δίψασε το Αιγαίο
Παρακαλώ σε Ποσειδώνα
άφησε τη Σάμο να ανακαλώ
όταν τον Πυθαγόρα δείχνω
πάνω σε τρίγωνο ορθό.
La chiquitita Murióm y el mar bueno | Stavros Koutrakis
La chiquitita Murióm, se rascó duro el codo. ¡Si que era malo el bicho que le picó! Pero, un rato después, le gustó la sensación de rascarse. Como que algo sintió su mamá y le cubrió la mano con un trapo. De repente se tambalearon y se estremeció. “No tengas miedo”, la escuchó, “el mar es bueno”.
Τα δύο νήπια | Σταύρος Κουτράκης
Αυτό το μπαμπακένιο σύννεφο φαίνεται απίθανο, πάνω που δείχνει να χαράζει. Είναι ροζωπό κι έχει κρεμάσει μια κατακόκκινη, αιματένια δαντέλα με κρόσσια.
δύο τραγούδια που πρωτάκουσα σήμερα
Για τον παππού Νικόλαο, δε γνωρίζω ακόμα κάτι. Άκου αν θέλεις πρώτα το τραγούδι που αφιερώνει στη Φανή ο Παναγιώτης.
Pumas – Tigres
If someone suggested that I would be writing about a game of football in this space, I’d laugh. I rarely watch the game (typically every four years during the World Cup and only very occasionally at other times).
Ο αυτιάς
Η Ορεχίτας, κοινώς “αυτιάς”, είχε την πιο αγνή καρδιά στη γειτονιά. Όπως κάθε γειτονιά, είχαμε κι εμείς τις διαφωνίες μας. Στον ένα δεν άρεσε να παρκάρουν κοντά στην έξοδο του γκαράζ, μάλλον γιατί δυσκολευόταν στην οδήγηση. Στην άλλη δεν άρεσε που οι σκύλοι έκαναν την ανάγκη τους στο πανέρι της κι έβγαινε να τους κηνυγάει με το σκουπόξυλο. Αρκετοί ήταν εκείνοι που δυσανασχετούσαν που δυο νεαροί ένοικοι διοργάνωναν κάθε μήνα συνεστίαση μετά χορευτικής μουσικής και λοιπών Διονυσιακών εθίμων. Εκεί όμως που φτάναμε σε ανοιχτές παρεξηγήσεις ήταν όταν υπολογίζαμε το μηνιάτικο για τα κοινόχρηστα έξοδα. Όμως, πάντοτε με τη συμβολή και μαεστρία της κυρίας Ελένης, καταφέρναμε τελικά να συμφωνήσουμε σ’ ένα ισόποσο καταμερισμό, που, αν και δεν κάλυπτε τα συνολικά έξοδα, κάλυπτε όμως όσους πιστεύανε ότι το σωστό στην περιπτώση είναι τα βάρη να διαιρούνται ανά οικία. Η κυρία Ελένη στη συνέχεια ευχαριστούσε δημόσια τον αρχιτέκτονα Παναγιώτη που είχε προσφέρει τα έξοδα για το κατάλυμα στο οποίο έμεναν οι φύλακες του δρόμου, το δικηγόρο κύριο Νίκο που είχε αναλάβει τα έξοδα για τις μπογιές να βαφτεί η εξώπορτα προς την κεντρική λεοφώρο που έκλεινε στις έξι το απόγευμα με απόφαση της συνέλευσης (θα την έβαφε ο οικοδόμος Βασίλης που τον ευχαριστήσε επίσης) και τον κύριο Τάσο, ο οποίος αφιλοκερδώς θα κλάδευε το μεγάλο δένδρο – το καμάρι του δρόμου.
fanismissirlis 