Στάσου.
Ο Καταράχτης από μακριά μοιάζει πιο ήσυχος.
Δυο νέοι ξεσηκωμένοι.
Η αδικία τους κίνησε.
Ελευθερία κι αδελφοσύνη αναζητούν.
.
Στάσου.
Ο ένας δε στάματησε.
Τον φάγανε οι φύλακες της ελευθερίας
των εκλεκτών.
Ο άλλος έμεινε.
Αμύνθηκε.
Πέρασαν χρόνια πολλά.
Στα σπίτια των φτωχών που πίστεψαν στο εφικτό της αδελφοσύνης
οι φωτογραφίες τους.
.Τα λόγια και τα έργα τους
σύμβολα αντίστασης
εγερτήρια στις ψυχές των ασυμβίβαστων
πούρα στα στόματα των καπνιστών.
.
Στάσου.
Δεν είναι σήμερα να ρωτήσω
αν πιο νωρίς τη σκυτάλη έπρεπε να παραδόσεις
ούτε μέρα να σκέφτομαι
ένα νησί πώς καλύτερα μπροστά θα προχωρήσει
τη σημαία σηκώνοντας ψηλά
της ελευθερίας των πολλών, της αδελφοσύνης.
Σήμερα αποτιμούμε φόρο τιμής στη σημαία
αγκαλιά πέρνουμε τους νησιώτες
από κάθε άκρη του πλανήτη.
Στάσου.
Ώρα να δούμε τη σημαία τούτη
της αδελφοσύνης, της ελευθερίας όλων των ανθρώπων
πώς θα τη ζωγραφίσουμε σε όλα τα χρώματα
πώς θα την τραγουδίσουμε σε όλες τις μουσικές
έτσι που γεύσεις και αρώματα και χάδια
να μοιράζουμε
μαζί με σκέψεις, ιστορίες και τεχνικές.
.
Στάσου.
Τις βάσεις να βάλουμε
για την ελευθερία όλων των ανθρώπων
που την είπαμε σοσιαλισμό-κομμουνισμό
αντίβαρο στην ελευθερία των εκλεκτών
στην αδικία, το μίσος, το αίμα και τον πόλεμο.
Μην πάμε τόσο γρήγορα με τη φόρα των νερών στον καταράχτη.
Ας βγούμε από το ποτάμι
να πιάσουμε στεριά, να κατεβούμε
να δούμε πώς την ορμή του νερού
πιο καλά θα χειριστούμε.
.
fanismissirlis 
Οκτώ τραγούδια για τον Φιντέλ Κάστρο
Ενα βίντεο για τον Φιντέλ Κάστρο
Adios a Fidel
Párate un momento.
De lejos la cascada parece mas quieta.
Dos jovenes rebeldes.
La injusticia los conmovió.
Buscan la libertad, la camadería.
Párate.
Uno no paró.
Lo mataron las guardias de la libertad
de los selectos.
El otro se quedó.
Defendió.
Pasaron muchos años.
En las casas de los pobres quienes creyeron en la camadería
encontrarás sus fotos.
Sus palabras y hechos
símbolos de resistencia
toque de diana en las almas de los inconformes
cigaros en las bocas de los fumantes.
Para.
Hoy no es para preguntar
si es que antes debería pasar la ficha
ni es día de contemplar
como es que su isla mejor avanzará
levantando alto la bandera
de la libertad de los muchos, de la camadería.
Hoy honramos la bandera
abrazamos los habitantes de la isla
desde cada rincón del planeta.
Párate.
Que vino el tiempo esta bandera
de la camadería, de la libertad de todos los humanos
pintarla de todos los colores
cantarla en todas las músicas
asi para poder repartir
los sabores, los aromas, los cariños
junto con los pensamientos, las historias, las técnicas.
Párate un momento.
Poner las bases
para la libertad de todos los humanos
la que nombramos socialismo-comunismo
contrapeso a la libertad de los selectos
a la injusticia, el odio y la guerra.
No seguir tan rápido con el corriente del agua hacia la cascada.
Salimos del rio
tomamos la tierra para bajar
y ver como la fuerza del agua
mejor podemos controlar.
Goodbye to Fidel
Wait for a moment.
From distance the waterfall seems still.
Two young rebels.
Injustice moved them.
They fight for freedom and brotherhood.
Pause.
One of them didn’t pause.
The guardians of the liberty of the few
got at him.
The other stayed.
Defended.
Many years went by.
In the homes of the poor who believed in the possibility of a brotherhood
their photographs can be found.
Their words and doings
symbols of resistance
awakening calls in the souls of the uncompromising
cigars in the mouths of the smokers.
Pause.
Today is no time to ask
if it had been better to pass on the baton earlier
nor is it a day to consider
how the island will best move forward, the flag high
for the liberty of many, for the sisterhood.
Today we pay our honors to the flag
we give an enormous hug to the people of the island
from each and every corner of the planet.
Pause.
The time has come for this flag
of brotherhood, sisterhood, freedom of all human beings
to be painted in all colors
to be sang in all melodies
for the tastes, the odors, the caresses
to be shared freely
along with the thoughts, the stories, the techniques.
Wait for a moment.
The bases for everyone’s freedom must be put
what was called socialism-communism
counterweight to the liberty of the few
the injustice, the hate, the bloody wars.
Do not follow the growing pace of the water
towards the waterfall.
Let us get out of the river
go down on the land
and see how better the water’s power
we can tame.
Πήρα μιαν απάντηση, την αναδημοσιεύω:
“Τα Κάστρα πέσανε από καιρό
Κάτω απ’ το βάρος των λασπωμένων σαλπίγγων
κι από τα χέρια των παιδιών τους
(Η δρυς, λέει ο Αίσωπος, δεν δάκρυσε
γιατί πελέκι χαλύβδινο την πετσόκοβε,
μα γιατί η λαβή, το στειλιάρι του,
από κλωνί της, παιδί δικό της ήταν)
Εγώ, τι να σταθώ
Σε προηγούμενη στροφή σκοτώθηκα
(η ανθρωπιά σας μου το κρύβει ακόμα)
Στιγμή να μη σταθείτε σεις
Τρέχουμε τώρα”
Una respuesta de un amigo:
“Los Castillos [Castros] calleron hace mucho
al peso de las – llenas con lodo – trompetas
y de las manos de sus hijos
(El roble, dice Esopo, no le salieron lagrimas
porque el hacha era de acero,
si no porque su maza, el palo
era de su propia rama, su hijo)
Yo, para que me paro
En la curva anteriór morí
(su humanismo me lo esconde todavía)
Ustedes no paran ni un momento
Estamos corriendo ahora”
I post the reply of a dear friend:
“The Castles (Castros) fell a long time ago
under the weight of muddy trumpets
and from the hands of their offspring
(The oak, says Aesop, didn’t shed tears
because of the steel axe
but because the handle, the pole
was of its own branch, its child)
Is it for me to pause
In the previous turn I was killed
(your humanity still hides this from me)
You don’t have a second to pause
We run now”