κάνει θόρυβο η μηχανή του τρένου
μερικές δεκάδες στέκονται μπροστά του
καθυστερώντας τη μεταφορά των τανκ
στέλνοντας μήνυμα δυνατό σ’ όλη την οικουμένη
.
Πρώτοι το μήνυμα έλαβαν
όσοι τον Ουκρανικό Λαό κατασπαράζουν
πιόνι στη γεωπολιτική τους σκακιέρα
.
(more…)Νομίζω ήταν 1987 και ήμουν 12 χρονών. Ο πατέρας μας πήρε μαζί του σε επίσκεψη σε πανεπιστήμια της – τότε σοσιαλιστικής – Βουλγαρίας. Το σύντομο ταξίδι στη γείτονα χώρα προσφέρει τα μοναδικά προσωπικά επιτόπια βιώματα σε χώρα που οικοδομούσε το σοσιαλισμό. Αργότερα με βοήθησαν σε πολλές ανταλλαγές απόψεων με κατοίκους διαφόρων από αυτές τις χώρες σχετικά με το τι δε δούλεψε και χάσανε τόσα κοινωνικά κεκτημένα.
(more…)What follows is not an objective critique of a young man’s effort to identify and correct the world’s problems, correctly attributed to the present inequalities and their fierce preservation by the elites; it is also not an easy post to write given my former and present connections to the author who worked for his Ph.D. thesis under my supervision (2008-2011) and is now a close friend. But let’s see what comes out.
(more…)Όσο το σύστημα κυριαρχεί, βρίσκει πρόθυμες τύπου Αδαμαντία Οικονόμου να προστατεύουν εγκληματικές, φασιστικές οργανώσεις. Αντιγράφω ένα μικρό απόσπασμα από τον κοκκινολαίμη του Jo Nesbø (μετάφραση από τα αγγλικά του Χαράλαμπου Γιαννακόπουλου, εκδόσεις Μεταίχμιο):
First indigenous President of Bolivia.
Led the Bolivians out of poverty. Recovered national resources that are contributing to the country’s development.
Σε ένα μήνα έχουμε εθνικές εκλογές. Φαίνεται πώς μετά από αρκετά χρόνια θα μπορέσω να ασκήσω το εκλογικό μου δικαίωμα. Η προοπτική με γεμίζει χαρά. Κι όμως είναι παράξενο, μια και η λογική με προετοιμάζει για μια ακόμα σκληρή τετραετία με το λαό μας να έχει αυτοπυρποληθεί. (more…)
Μεταφράζω χθεσινό δημοσίευμα της εφημερίδας Λα Χορνάδα. Με τον Γκρέκο πρωτογνωρίστικα το 1998 στη Γοττίγγη της Γερμανίας, μου απευθύνθηκε στα Ελληνικά! Δεκατέσσερα χρόνια αργότερα, ξεκινήσαμε μαζί την ίδια περίοδο τα εργαστήριά μας στην πόλη του Μεξικού και συνετέλεσε στην καθοδηγητική επιτροπή της Ντάρσυ Παθμανάθαν, πρώτης μεταπτυχιακής φοιτήτριας που με συνόδεψε από το Λονδίνο.
Στις 2 Οκτώβρη του 1968, ο Μεξικανικός στρατός άνοιξε πύρ απέναντυ σε συγκεντρωμένους φοιτητές και λαό. Η ματωμένη μέρα τιμάται εδώ, όπως αντίστοιχα στη χώρα μας τιμούμε τους νεκρούς του Πολυτεχνείου. Ας ακούσουμε πως παρουσιάζει μια εμβληματική προσωπικότητα της εποχής, η Έλενα Πονιατόφσκα, το νεοεκδοθέν βιβλίο του Γκρέκο “Η ατελείωτη νύχτα: Τλατελόλκο“
It was a pleasure and an honour to host John Allen for a seminar series in Mexico. During two weeks in the spring of 2016, we found time to discuss many issues beyond science or academic slavery in British universities: in a typical Sanborns café in Coyoacan we also discussed the upcoming referendum that would recommend on whether the United Kingdom (UK) should severe ties with the European Union (EU). Sharing internationalist values, but also valuing sovereignity, democracy, social justice, education, the call was not obvious. John had recently read a Guardian article by Yanis Varoufakis and was keen to hear my views on him. So I tried to summarize the turbulent first half of 2015…
This is how Dicky Clymo, emeritus professor at Queen Mary University of London, came into my life. First, he taught me about iron pans in peatlands. Second, he taught me that calling someone who is conveying a false statement a liar has implications (difficult to know and/or prove) over a) the person’s knowledge of the truth, and b) the person’s intention to confuse, manipulate or cheat her audience. A polite gentleman, he advised me to use instead the phrase that X manager was misrepresenting Y or Z fact or opinion. (more…)
The Times Higher Education has published an article by Carolina Guzmán-Valenzuela, the ship in this case being higher education institutions in Latin America. My comment: (more…)
fanismissirlis 