Όταν βράζει ο χυλός στο καζάνι

Δεν αφήνουν το μωρό να πλησιάσει στη φωτιά

Να παίξει με τα χρώματα τις φλόγας, να ζεσταθεί.

Γιατί παφλάζει ο χυλός, καυτή φουσκάλα που σπάζει

Μην και κάψει το παιδί.

Πρέπει, όμως, μαγειρευτό φαγί.

.

Όταν θυμώνει ο Ποποκατεπέτλ

Βγάζει κόκκινη λάβα μαζί με τον καπνό

Λουφάζουν γύρω του οι Μεξικάνοι

Φτάνουν μέχρι την πόλη από ψηλά

Στάχτες που μαυρίζουν την αυλή

Και θυμίζουν τα παλιά

Τότε που με ανθρωποθυσίες

Κατευνάζαν οι Αζτέκοι τα θεριά

.

Μήπως λέω να σταματήσουν τις καινούργιες:

Σπονδή στους Βόρειους^• τονελάδας ναρκωτικά

Αίμα αθώων καπνίζουνε στα πάρτυ, κι ούτε σκαμπάζουν από ποια χέρια

(Όπως και τα παπούτσια που φορούν) πέρασαν για να τα βρουν.

.

Κι αν πρέπει η λάβα να εκτονωθεί

Λόγος δεν υπάρχει να σκοτώνονται θνητοί.

.

Βόμβες λοιπόν αν σπέρνεις

Στου Σύριου την αυλή ή στο Αφγανιστάν

Στη Λιβύη, στο Ιράκ, στην Παλαιστίνη

Όπου πετρέλαια μυρίζεις, κτίρια γκρεμίζεις

Γεμίζεις δρόμους με ανθρώπινα θανατικά

Πώς θέλεις ν’ αρμενίζεις δίχως φόβο στην καρδιά;

.

Άλλο δρόμο αν χαράξεις, χώρο μην έχουν να σταθούν

Μίσος, συμφέρον και κοράκια, που τη σάρκα σου ποθούν

Τράπεζες και θησαυροφυλάκια, γεμάτα να κρατούν

Με νόμο ατσάλινο, κεφαλαιοκρατικό, καμία άλλη ανάγκη δεν ακούν.

Η Ειρήνη κλεισμένη στη σπηλιά, η κοινοκτημοσύνη, ασθμαίνουσα επιζεί

Μονάχα ως ιδέα^• κι ας είναι η μόνη λύση για ανθρωπιά και προκοπή.