Το πανεπιστήμιο είναι οι άνθρωποί του

είπα θα σου στείλω ένα ποίημα να με γνωρίσεις

αλλά, όχι, θα σου στείλω και το άλλο που έγραψα μετά

και το τρίτο που ακολούθησε

.

τότε, σκέφτηκα, θα καταλάβεις πως κρατήθηκα

όταν μας κορόιδευε η γριά

και μας χόρευε στο ταψί ο γύφτος

.

σ’ ευχαριστώ που μ’ έστειλες και τα ξαναδιάβασα

μόνο που βρήκα και τα άλλα που είχα γράψει

κι αμέσως σκέφτηκα

.

πρέπει να του στείλω κι εκείνο

και τ’ άλλο

χωρίς αυτό το έκτο, δε θα με καταλάβει

.

τελικά, μήπως τα γράφω να τα διαβάζω εγώ;

μου είπε κάποτε μια φίλη ότι οι δηλώσεις μου

τόσο θ α ρ ρ α λ έ ε ς που τις θεωρούσα

.

πηγαίες, άμεσες, δίκαιες,

ίσως ακόμα και σοφές, σίγουρα ενοχλητικές,

ήταν απλός αυνανισμός.

.

μπορείς να στείλεις ενός ανθρώπου έξι ποιήματα μονομιάς;

κάποτε μιαν άλλη φίλη, μου έκανε πέντε βιβλία δώρο μονομιάς.

μάλλον μπορείς.

.

Αντ’ αυτού, του έγραψα αυτό.

Για να χαίρεται τους γιούς του και τη γυναίκα του.

Για να μας ομορφαίνει το Πανεπιστήμιο.

.

Σ’ ευχαριστώ, δε λέω το όνομά σου (“ο Κανένας”)

για τη δύναμη που απλόχερα μου πρόσφερες

μέρες που τη χρειάζομαι τόσο.

Leave a Reply

Fill in your details below or click an icon to log in:

WordPress.com Logo

You are commenting using your WordPress.com account. Log Out /  Change )

Facebook photo

You are commenting using your Facebook account. Log Out /  Change )

Connecting to %s