Μαζί με την οικονομική κρίση και τη χρεοκοπία είδαμε την κινητικότητα να μεταφέρεται από τον ιδιωτικό και στο δημόσιο τομέα. Αναπόφευχτα λοιπόν περνάει τώρα και στο πολιτικό σκηνικό. Όπως στην αληθινή ζωή, κινητικότητα σημαίνει μικρότερη σταθερότητα για όσους κινούνται. Οι εργασίες όμως που καλούνται να φέρουν σε πέρας συχνά παραμένουν.

Οι εκλογικές αναμετρήσεις μετά τη μεταπολίτευση ήταν όλες σχετικά απλές, με την έννοια ότι υπήρχαν τρεις ή τέσσερις βασικές επιλογές (μέχρι που κάποτε φτάσαμε στο περιβόητο “πέντε κόμματα – δύο πολιτικές”). Υπήρχαν και οι λεγόμενοι “μικροί”, που ορισμένοι ρομαντικοί της πολιτικής παρακολούθουμε προσπαθώντας να βλέπουμε τις διαχωριστικές γραμμές, την όποια διαφορετικότητα στις τοποθετήσεις.

Πέρα από τη βασική αντίθεση αφέντη-δούλου, που εμφανίζεται με διαφορετικές μορφές στα διάφορα κοινωνικά συστήματα, και που δεν την έχουμε λύσει ωστέ να σηκωθούμε λίγο ψηλότερα, η αστική διανόηση έχει διαμορφώσει διάφορα ιδεολογικά ρεύματα που επηρρεάζουν μέρος όσων έχουν πρόσβαση στην εκλογική διαδικασία. Πόσα είναι αυτά: τρία-τέσσερα, μια ντουζίνα, ή δεκάδες; Εν μέρη η απάντηση εξαρτάται από το αν συμπεριλαμβάνει κανείς ειδικά θέματα ώς διαφορετικά ρεύματα – για παράδειγμα τα κόμματα των “πρασίνων” που συνήθως δίνουν μια προτεραιότητα σε οικολογικά ζητήματα, όταν όμως κλήθηκαν να εφαρμόσουν γενικότερη πολιτική σύντομα υπάχθηκαν στους νόμους της αγοράς (βλέπε στους “αφέντες“).

Όταν δίαβασα για την έγκριση 43 κομματικών σχηματισμών (με πολλά συμμαχικά σχήματα, επιπλέον) εντυπωσιάστικα. Προσπάθησα λοιπον να οργανώσω λίγο την εικόνα στο μυαλο μου και κατέληξα στον παρακάτω πίνακα. Αν έχω κάνει λάθη, μου λέτε και τον διορθώνω. Προτείνω ένα σύστημα επιλογής σε δύο βήματα: πρώτα ιδεολογικός προσανατολισμός, μετά επιλογή σχηματισμού. Δε δίνω εξηγήσεις – σε μένα φαίνονται σχετικά αντικειμενικά όλα αυτά, αλλά αναρωτιέμαι πως θα βοηθηθεί ο νέος ενδιαφερόμενος – εφ’ όσων θέλει να ενημερωθεί κατ’ ευθείαν από όσους διεκδικούν την προτίμησή του. Παραπέμπω στις ιστοσελίδες των κομμάτων όπως τις βρήκα συγκεντρωμένες εδώ: http://ellinikakommata.wordpress.com/2011/08/24/list/

Παρότι ξεκινώ με τα κάπως πιο γνωστά κόμματα, ο πίνακας δεν πρέπει να διαβαστεί ώς σπρώξιμο της μιας ή της άλλης κίνησης. Προσωπικά δεν έχω υπάρξει κινούμενος ψηφοφόρος παρά το ότι στη ζωή μου έχω “κινηθεί” πολύ.

Αν θέλει κάποιος να θυμηθεί τις προηγούμενες αναμετρήσεις προτείνω http://www.eklogika.gr/uploads/files/pdf_files/Sygkritika_Euroeklogwn.pdf

Το 1999 συμμετείχαν 25 κόμματα, το 2004- 23 και το 2009- 27. Τα 20 παραμένουν ενεργά και σημειώνω ψήφους και εκλογικό ποσοστό που απέσπασαν το 2009 . Στον πίνακα με διαφορετικά χρώματα τώρα, το κόκκινο για 17 αδοκίμαστους σχηματισμούς, το μπλε για 7 που συμμετείχαν στις εθνικές εκλογές του 2012, το πράσινο για 4 σχηματισμούς που διεύρηναν συμμαχίες.

Τέλος πιστεύω είναι σημαντικό να θυμηθούμε τους πολιτικούς συσχετισμούς στις εθνικές εκλογές τον Μάη του 2012, όταν είχαμε πάλι φαινόμενα κινητικότητας, αλλά ο κόσμος ψήφισε χώρις να είναι φανερό τι κυβέρνηση θα του ξημέρωνε. Προσωπικά θα εξάγω συμπεράσματα πρωταρχικά συγκρίνοντας με τη συγκεκριμένη αναμέτρηση: http://ekloges-prev.singularlogic.eu/v2012a/public/index.html