Οι γραμμές αυτές γράφονται από το Μεξικό, 9 Μάη 2015, 70 χρόνια ανήμερα της αντιφασιστικής νίκης που σήμανε το τέλος του Β’ παγκόσμιου πολέμου κι ενώ στην Ελλάδα, 10 Μάη 2015, ξημερώνει η γιορτή της μητέρας. Τι καλύτερη γιορτή για τις μάνες όλου του κόσμου να μην σκοτώνονται τα παιδιά τους στον πόλεμο. Αφιερώνω, λοιπόν, το Τσικιουΐτε στη δική μου μητέρα.
.
Μερικές φορές είναι χαρούμενα
τα τιτιβίσματα των πουλιών
την ώρα που πορφυραίνει ο ουρανός
πίσω από το Τσικιουΐτε.
.
Ήσυχη συνείδηση
κι όμως δεν ησυχάζει
όπως το δειλινό.
.
Τόσα φωτάκια θ΄ανάψουν σε λίγο
στις πλαγιές του Τσικιουΐτε
όσες κι οι ψυχές που ακόμα
στο σπίτι δεν επέστρεψαν να ξεκουραστούν.
.
Αν ο κινηματογράφος ήταν ελεύθερος για όλους
κι αν από τις δουλειές τους είχαν σχολάσει ήδη
δε θα είμασταν πιο αγαπημένοι;
.
fanismissirlis 
Chiquihuite
On occasions,
all the birds will sing happily
that moment the sky paints red
behind the Chiquihuite.
My calm consciousness
never calms down
as the late evening.
So many little lights will turn on shortly
on the sides of the Chiquihuite
so many as the souls who have yet
to return to their homes to rest.
If the cinema was free for all
and if all had finished working for the day
wouldn’t we live more lovingly?