Αναγνώστρια, αναγνώστη, καλή χρονιά!
Σκέψεις μου μετατρέπονται σε ερωτήματα και αποτελούν ιδία κριτήρια ψήφου: τι θέλουμε να παράγουμε σε κάθε τόπο και συνολικά ως χώρα και για πιο σκοπό. Σε ποια κατεύθυνση και πάνω σε ποιους ανθρώπους, ποια τεχνολογία, ποιες πρώτες ύλες βασίζουμε την οικονομία της χώρας. Με ποιο τρόπο είναι καλύτερα να πέρνουμε – και όταν χρειάζεται να αναθεωρούμε – τις σχετικές αποφάσεις.
Σχολεία και πανεπιστήμια, νοσοκομεία και πρωτοβάθμια υγεία, θέατρα και γυμναστήρια, όλες οι δημόσιες κοινωνικές δομές χρειάζονται υποστήριξη από πρωτογενής πηγές. Συστηματικά υποβαθμίσαμε τη λειτουργία της πολιτείας να επιστρέφει τον παραγώμενο πλούτο στο Λαό. Σε φυσιολογική εξέλιξη του καπιταλισμού, γιγαντώθηκαν οικονομικά μονοπώλεια (όμιλοι συμφερόντων) που ελέγχουν το δημόσιο διάλογο και τα περισσότερα πολιτικά κόμματα μέχρι μεμονωμένους πολιτικούς, δημοσιογράφους, τεχνοκράτες. Για μεγάλο τμήμα του Λαού έμειναν η φτώχεια και οι εξευτιλισμοί, το χάσιμο της ελπίδας για ένα πιο όμορφο αύριο, η απομάκρυνση από τον πολιτισμό, τη φύση, την πρόσβαση – μέσα από την επιστήμη – στα νέα εργαλεία κατανόησης (και επηρεασμού!) του κόσμου.
Τι θεωρία και τι πράξη χρειάζεται για να αλλάξουμε το συσχετισμό των δυνάμεων;
Είναι και η ψήφος ένα μικρό μέσο έκφρασης. Ξεκινάμε τη χρονιά με πίνελο στο χέρι, χρώματα πολλά και καμβά που θα τον κρεμάσουμε στα σπίτια μας και πάλι.
fanismissirlis 
Είναι μια δύσκολη στιγμή για το Λαό μας, η τωρινή. Φτώχεια σημαίνει πρώτιστα ότι δε φτάνουν τα χρήματα για τις άμεσες ανάγκες – τροφή και στέγη. Σημαίνει όμως και αλλαγή προτεραιοτήτων, αποδοχή εξευτελισμών, πνίξιμο της ελπίδας, υποχώρηση του πολιτισμού. Για μία περίπου ώρα μίλησε ο γενικός γραμματέας του ΚΚΕ πριν μία περίπου ώρα. Συνεχίζει η μουσική ποίηση. Προσφορά πολιτισμού, ελπίδας και αγώνα, δίπλα στη διαφορετική πολιτική πρόταση.
Μέχρι στιγμής διαφαίνεται ότι ο Σύριζα θα είναι το πρώτο κόμμα στις εκλογές, σίγουρα θα υπερψηφιστεί με διαφορετικά σκεπτικά. Το πιο ενδιαφέρον (αν και δε θεωρώ ότι είναι και το πολυπληθέστερο) σκεπτικό είναι από όσους πιστεύουν σε μια αριστερή διακυβέρνηση, ως κάτι το διαφορετικό από ότι είδαμε μέχρι τα σήμερα από τις κυβερνήσεις τις μεταπολίτευσης. Οι καλοπροαίρετοι υποστηρικτές θα πληγωθούν. (Πιο πολύ λυπάμαι τους Ισπανούς, αλλά και πολλούς απλούς υποστηριχτές του PDS, Γερμανούς)
Η Νέα Δημοκρατία θα πληρώσει, το δίχως άλλο, το δράμα που επιφύλλαξαν οι επιλογές της ώς κυβέρνηση και το ΠΑΣΟΚ ενδέχεται να δεχθεί ακόμα πιο ισχυρό πλήγμα, αφού πρώτα φυλλορρόησε σε όμορους χώρους. Αν επιβεβαιωθεί η πτώση τους, θα έχει γίνει ένα ακόμα μικρό βήμα μπροστά, στη συνείδηση του εκλογικού σώματος. (Αν ενισχυθεί η Νέα Δημοκρατία, ένα εκατομμύριο “βαράτε με κι ας κλαίω”)
Βασική μου όμως θέση είναι ότι η πραγματικότητα που στους περισσότερους δεν αρέσει (αν είναι νέοι γιατί δε βλέπουν προοπτική για τις ζωές τους, αν είναι μεγαλύτεροι γιατί βλέπουν την πτώση του βιωτικού επιπέδου και τα προβλήματα των παιδιών) δε θα αλλάξει, και ο κυριότερος λόγος που δε θα αλλάξει είναι η προσκόλληση στους δικομματικούς πόλους.
Η Χρυσή Αυγή φαίνεται ότι εξακολουθεί να συγκινεί πολλούς συμπατριώτες. Οι μηχανισμοί που τη στήριξαν βλέπουν μακρυά, αλλά εξ’ ίσου μάλλον ισχύει ότι η φασιστική ιδεολογία ξεφεύγει από τον όποιο “έλεγχο”, αφού απευθύνεται σε πρωτόγονα ένστικτα που σε συνθήκες φτώχειας εκφράζονται πιο έντονα μια που προϋπόθεση για να προσπερνούνται είναι η πλατιά πολιτισμική και επιστημονική ανάπτυξη. Το σχετικό ποίημα του Μπέρτολτ Μπρεχτ πάντα επίκαιρο…
Το Ποτάμι έδειξε πιο καθαρά τη συστημικότητά του. Κι εδώ κάποιοι άνθρωποι θα απογοητευτούν, όταν οι καρέκλες θα μοιραστούν και θα αξιοποιηθούν ανάλογα από τη μελλοντική κυβέρνηση.
Το ΚΚΕ λέει πολλά σωστά πράγματα και είναι σταθερά προσανατολισμένο στις θέσεις του για την οικοδόμηση του σοσιαλισμού και την ανάγκη να προετοιμαστεί η εργατική τάξη της χώρας για να πάρει την εξουσία στα χέρια της. Έχει πολύχρονη πείρα στα δύσκολα, δοκιμασμένους αγωνιστές αλλά και νεολαία. Προσφέρει ουσιαστική αντιπολιτευτική ψήφο, θα την πάρει όμως μόνο από όσους έχει πείσει από την καθημερινή του δράση.
Δυσκολεύομαι να καταλάβω τις διαφορές Καρατζαφέρη και Καμμένου – ελπίζω κάποιος που θα διαβάσει αυτές τις σκέψεις και μπορεί να με προσανατολίσει ανάλογα να μου εξηγήσει. Ειδικά που τα δύο τους κόμματα σε συμμαχία θα εκπροσωπούνταν στο κοινοβούλιο το δίχως άλλο. Τι τους χωρίζει;
Η Δημοκρατική Αριστερά είναι η συνέχεια του πάλαι ποτέ ΚΚΕ Εσωτερικού. Δε θα αναπτύξω εδώ. Η Ανταρσύα για μένα είναι “εξωκοινοβουλευτικός σύριζα” – όχι λόγω συνθηματολογίας όσο γιατί συγκεντρώνει πολύ διαφορετικές φωνές. ‘Ομως στην πολιτική τελικά πρέπει να πέρνεις συγκεκριμένη θέση. Όπως είναι φανερό ότι ο Σύριζα αντικατέστησε το ΠΑΣΟΚ έτσι νομίζω ότι αν κάποια στιγμή ενισχυθεί η Ανταρσύα θα γίνει ο παλιός ΣΥΝ…
Οι Άγγλοι πάντως το γράψανε ήδη
Η κόκκινη κεντρική προεκλογική συγκέντρωση του ΚΚΕ έκλεισε με το τράγουδι του Μίκη Θεοδωράκη
Επίθεση και πάλι!