Ένα χαμόγελο κράτησα, πιο βαθύ απ΄ όλα τα άλλα.
Τώρα συνειδητοποιώ, ότι ήταν και κάτι μέσα στα μάτια σου,
που μιλούσε,
όχι μόνο το τέλειο μοίρασμα του προσωπού από το μειδίαμα.
Από την αρμονία του, ήξερα τότε ότι ήσουν καλός.

Γνώρισες το πιο όμορφο από τις ομορφιές.
Το πιο νόστιμο από τις νοστιμιές.
Το πιο μελωδικό από τις μελωδίες.
Χταπόδι και άμμος, θάλασσα και πολύς χρόνος.
Που κάποτε όλος μαζεύεται σε μια μόνο στιγμή.

Να αγαπάτε τα βιβλία:
σε αυτά επιστρέφουμε να ξαναζήσουμε
όσοι πολύ χρόνο περάσαμε
έχοντας νεαρά παιδιά ανακαλύψει
ορίζοντες και λαβυρίνθους
μέσα τους.

Και μέσα από ένα φίλο πόσο τον γνώρισες;
τ’ όνομα που μοιράζεσαι με τον παππού που πρόλαβες
επώνυμο εκείνος φέρει
τ’ όνομα του παππού που έφυγε νωρίς
αδελφό και συμφοιτητή στολίζει.

Μια μόνο φορά σταμάτησα στο Διόνυσο
που σε επισκεφτήκαμε
μα κάθε φορά που τα βόρεια προάστεια περιδιαβαίνουν
το μυαλό μου, θυμάμαι κι εσένα.

Το αγκίστρι τσίμπησε
το ψάρι πιάστηκε
και σπαράζει.

Η Αυστραλία και το Μεξικό
σε χαιρετούν.

Σας χαιρετούν,
γιατί τώρα ζεις μέσα στους άλλους,
που έχουν χρόνο ακόμα
να διαβάζουν.