Επιτρέψτε μου τρείς προτάσεις στην ξύλινη γλώσσα (ή περάστε στο ψητό και εφήμερο προσπερνώντας την εισαγωγική παράγραφο).

Ο πολιτικός και στρατιωτικός νικητής του φασισμού, το κομμουνιστικό κίνημα, μεταλλάχθηκε και υποχώρησε το δεύτερο μισό του περασμένου αιώνα. Τις συνέπειες της αλλοτρίωσης της πολιτικής έκφρασης της εργατικής τάξης, τις πληρώνει πρώτιστα το ίδιο το προλεταριάτο, αλλά πλέον και το σύνολο των μικροαστών και οι αγρότες. Όμως μαθαίνουν από την πείρα τους όλες και όλοι της γης οι κατατρεγμένοι για το που οδηγούνται χώρες τις οποίες απομυζά ο ιμπεριαλισμός, είτε ζώντας στην ανεργία και την ανέχεια, είτε δημιουργώντας ή συναντώντας τα μεταναστευτικά ρεύματα.

Πριν τρία και κάτι χρόνια, πρώτη φορά στη μεταπολίτευση “έσπασε” ο ελληνικός δικομματισμός με τη Νέα Δημοκρατία και το Σύριζα να αποσπούν από ένα εκατομμύριο προτιμήσεις, όταν ΠΑΣΟΚ, ΑΝΕΛ, ΚΚΕ, Χρυσή Αυγή, ΔΗΜΑΡ ακολουθούσαν (λίγο πάνω, λίγο κάτω) με μισό εκατομμύριο ψηφους, αλλά και 14 ακόμα κόμματα συγκέντρωναν από είκοσι μέχρι διακόσιες χιλιάδες υποστηριχτές. Υποστήριξα προηγούμενα, πώς δεν υπάρχουν δεκάδες ιδεολογικά ρεύματα στην πολιτική σκηνή, ώστε να εξηγείται τόσος πλουραλισμός στις επιλογές. Αυτό που είχε συμβεί μετά από το ξαφνικό χαστούκι της οικονομικής κρίσης ήταν ο πολλαπλασιασμός των δεξαμενών για να απορροφηθεί το πολιτικό κόστος και να συνεχίσει η διαχείρηση σε όφελος των καπιταλιστών χωρίς προβλήματα.

Το Γενάρη του 2015, πήρε στα χέρια του την εξουσία ο ΣΥΡΙΖΑ με μια άλυτη αντίφαση που όμως συστηματικά και ενσυνείδητα είχε προωθήσει ως πρόταση. Υποσχέθηκε καλύτερες μέρες και τέλος στη λιτότητα με παράλληλη αποδοχή του χρέους και των συνθηκών της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Πιο σύντομα από όσο περίμεναν ακόμα και όσοι γνώριζαν το ανέφιχτο της μετατροπής των ιμπεριαλιστικών οργανισμών σε… προστάτες λαϊκών συμφερόντων, ο ΣΥΡΙΖΑ έκανε στροφή 180 μοιρών και προσαρμόστηκε στο σύστημα. Πριν όμως κάνει την κωλοτούμπα, ζήτησε τη γνώμη του Ελληνικού Λαού, ο οποίος και την έκφρασε στο γνωστό δημοψήφισμα, μέρες που ένα τμήμα του έζησε προσωρινή ψυχολογική ανύψωση και πολιτικοποίηση.

Σε λίγες μέρες επανέρχεται η εκλογική διαδικασία. Ψήφος στο ΣΥΡΙΖΑ σημαίνει αποδοχή της πολιτικής απάτης, είναι ένα είδος λαϊκής έγγρισης της καταστροφής του ιδανικού συνέπειας έργων και λόγων. Ψήφος σε Νέα Δημοκρατία, ΠΑΣΟΚ και ΠΟΤΑΜΙ, σημαίνει αποδοχή της σύγχρονης σκλαβιάς, σκύψιμο του κεφαλιού, ξεπούλημα της χώρας και υποθήκευση του μέλλοντως των παιδιών της. Οι ντόπιοι εκπρόσωποι του φασισμού πατούν στην κοινωνική κρίση στοχοποιώντας αθώους και χρησιμοποιώντας αληθοφανή συνθήματα απέναντυ στην πλήρη αποδόμηση της εγκυρότητας του επίσημου πολιτικού κόσμου. Μόνο το ΚΚΕ μπορεί να υποστηρίξει με συνέπεια τα συμφέροντα της τεράστιας κοινωνικής πλειοψηφίας. Μεμονωμένα άτομα και κάποιοι που δεν ακολούθησαν στην επισημοποίηση της πασοκοποίησης του ΣΥΡΙΖΑ, απέχτησαν τη δική τους εκπροσώπηση και θα λειτουργήσουν ως νέο ανάχωμα στο δυνάμωμα της προοπτικής για κοινωνική επανάσταση.

Το σοσιαλιστικό, κομμουνιστικό (ή όπως αλλοιώς ονομαστεί) όραμα θα ξαναδυναμώσει ώς τέκνο της ανάγκης και ώριμο τέκνο της οργής. Ελπίζω τη Δευτέρα να σημάνει επανεκκίνηση.

ΥΓ. Όταν θα αποτιμήσουμε το αποτέλεσμα, να θυμηθούμε και τις 150 χιλιάδες που υποστήριξαν τον Παπανδρέου, τις 100 χιλιάδες της Τελείας και τις 70 χιλιάδες του Καρατζαφέρη που δε συμμετέχουν αυτή τη φορά.