Για τον παππού Νικόλαο, δε γνωρίζω ακόμα κάτι. Άκου αν θέλεις πρώτα το τραγούδι που αφιερώνει στη Φανή ο Παναγιώτης.

 

Θυμάμαι

νουβέλα της Βασιλικής Πέτσα

εκδόσεις ΠΟΛΙΣ

–

τι είναι η ελευθερία;

γραμμένη με κεφαλαία κόκκινα γράμματα στον τοίχο της φυλακής

αφού δεν μπόρεσε ο δάσκαλος να εξηγήσει…

“είπανε όμως πως την έγραψαν παιδιά”

μια έφηβη, ετούτη τη φορά, Μάνο

που άκουσε, ναι, μα μένει ακόμα να πειστεί

για το δρόμο

–

Φταίμε και εμείς.

Άκου και αυτό το τραγούδι:

Σήμερα διάβασα τη νουβέλα. Μονορούφι.

Σκέφτηκα ότι είμαι μπροστά σε μια ταλαντούχα, αυθεντική φωνή.

Θα την ξαναδιαβάσω τις επόμενες μέρες κι ύστερα τις κριτικές που βλέπω έχουν διαφορετικές στάσεις. Δείγμα κι αυτό ότι έχουμε ένα έργο άξιο της προσοχής μας. Το μόνο στενάχωρο όταν μένει κανείς στην ξενιτιά, ότι δεν μπορεί να πεταχτεί στη γωνία ν’ αγοράσει το επόμενο γραπτό της συγγραφέως…