Είναι σωστό και λογικό
μερικά δικά μου προβλήματα
αδιάφορη να σε αφήνουν.
Κι ούτε σε ποίμα σύνηθες είναι να γράφονται
τέτοιου είδους σκέψεις
που εδώ ακολουθούν.
Μα, ελπίζω το γνωρίζεις ήδη,
στους συνηθισμένους δε συγκαταλέχθηκα ποτέ.
Tag: ποίημα
σχεδόν δευτερολέπτα δύο
είπε το ένα καναρίνι
θυμάσαι τη γάτα του ψαρά;
εκείνη που ζωγράφιζε ανθρώπους;
απαντά ο συγκάτοικος
τι πας και σκέφτεσαι τώρα
σαν φύτρωσαν λουλούδια
ξεχύθηκαν οι μέλισσες
και ξέχασαν τις μυρωδιές τους
ξαναείπε το καναρίνι
την είδα χθες στον ύπνο μου
να ζωγραφίζει εσένα
ας κελαηδήσω τότε
Preparing for the big day
REF probably means little or nothing to scientists around the world, unless they work in Britain. This is the final week, prior to the preliminary announcements of the Research Excellence Framework (REF) “assessment outcomes”, which “will inform the selective allocation of research funding” and “provide benchmarking information and establish reputational yardsticks“. Are you REFable or a REFugee? asks THE editor John Gill. He would probably classify me to the latter category 🙂 Yet, Lord Stern of Brent, President of the British Academy and Sir Paul Nurse, President of the Royal Society have raised questions:
Has what was designed as an instrument of quality assessment become an institution that risks stifling the excellence it was intended to foster?
De elaborados libros y palabras – Περί περίτεχνων βιβλίων και λέξεων
El domingo pasado se publico en el Confabulario del Universal este poema de José Manuel Recillas dedicado para Huberto Batis; quise entenderlo y por eso trato a traducirlo en mi idioma materno con la esperanza de no dañarlo.
Για περίτεχνα βιβλία και λέξεις,
———————-ανώνυμες νύχτες λαβυρίνθων,
το γράψιμο της μοίρας σ’ ενα σύννεφο
που αποκρύβει τον καθρέφτη που αλλοιώς ονομάζουμε φεγγάρι· (more…)
Δύο είδη αδικίας
Κοίταξα τριγύρω.
Δύο είδη αδικίας βλέπω.
Στο ξυπόλητο παιδί των φαναριών,
Στην αξυρισιά του άστεγου που του κόλλησαν τα γένια,
Στον πνιγμό του κηνυγημένου που του λήστεψαν τη χώρα,
Στη γυναίκα που τη λύγισαν πριν χειραφετηθεί,
Υπάρχει το πρόσωπο, η στόχευση, το συμφέρον του καπιταλιστή.
Υπάρχει όμως και το στρίψιμο της ματιάς του γείτονα με το σκυμμένο κεφάλι.
Η γνώση, πανάκριβη και μοναχή, όταν δεν τη βάζουμε στων παιδιών τα θρανία και στων γονιών τα βιβλία.
Πάμε πάλι από την αρχή. Τι θα πούμε στα παιδιά μας ότι είναι το σωστό. Και πώς το αποφασίσαμε εμείς;
fanismissirlis 