Κι όμως όλοι εσείς άθλιοι υποκριτές θιγμένοι,
εντεταλμένοι ανακριτές πληρωμένοι,
παθιασμένοι επικριτές παρασυρμένοι:
ρίξατε την αλήθεια στο πηγάδι να την πνίξετε,
μα το πηγάδι ξεράθηκε από τη λύπη του·
Κι όμως όλοι εσείς άθλιοι υποκριτές θιγμένοι,
εντεταλμένοι ανακριτές πληρωμένοι,
παθιασμένοι επικριτές παρασυρμένοι:
ρίξατε την αλήθεια στο πηγάδι να την πνίξετε,
μα το πηγάδι ξεράθηκε από τη λύπη του·
ζωγραφιά τα γέλια των παιδιών
δε χορταίνω να τη βλέπω
θύμηση ότι ωραίου
κρυμμένου στη σπηλιά
Οι γραμμές αυτές γράφονται από το Μεξικό, 9 Μάη 2015, 70 χρόνια ανήμερα της αντιφασιστικής νίκης που σήμανε το τέλος του Β’ παγκόσμιου πολέμου κι ενώ στην Ελλάδα, 10 Μάη 2015, ξημερώνει η γιορτή της μητέρας. Τι καλύτερη γιορτή για τις μάνες όλου του κόσμου να μην σκοτώνονται τα παιδιά τους στον πόλεμο. Αφιερώνω, λοιπόν, το Τσικιουΐτε στη δική μου μητέρα.
Published today in the Reforma by Armando Fuentes Aguirre.
A certain colour went against the current. Κάποιο χρώμα πήγε κόντρα στο ρεύμα.
Red saw it. Red was intrigued._________Το κόκκινο το είδε κι ενδιαφέρθηκε.
Green also looked at it._______________Το πράσινο επίσης το κοίταξε.
So did blue.________________________Το ίδιο και το γαλάζιο.
and yellow._________________________Και το κίτρινο.
I read today poems to Danaé (ποιήματα στη Δανάη) by Elizabeth Delgado Nazario and particularly liked this one, which I translate in English and Greek below. (more…)
Σύμβολα
Ο νέος πρωθυπουργός της Ελλάδας
την πρώτη μέρα άφησε ένα λουλούδι
στο σκοπευτήριο της Καισαριανής
τιμή στους εκτελεσμένους Κομμουνιστές.
Ο ραδιοφωνικός σταθμός το Κόκκινο
παίζει κάθε μέρα σιγανοσφύριγμα
τη μελωδία της τρίτης διεθνούς.
“Στο nein των Γερμανών
πρέπει ένα όχι των Ελλήνων.” (more…)
Είναι σωστό και λογικό
μερικά δικά μου προβλήματα
αδιάφορη να σε αφήνουν.
Κι ούτε σε ποίμα σύνηθες είναι να γράφονται
τέτοιου είδους σκέψεις
που εδώ ακολουθούν.
Μα, ελπίζω το γνωρίζεις ήδη,
στους συνηθισμένους δε συγκαταλέχθηκα ποτέ.
είπε το ένα καναρίνι
θυμάσαι τη γάτα του ψαρά;
εκείνη που ζωγράφιζε ανθρώπους;
απαντά ο συγκάτοικος
τι πας και σκέφτεσαι τώρα
σαν φύτρωσαν λουλούδια
ξεχύθηκαν οι μέλισσες
και ξέχασαν τις μυρωδιές τους
ξαναείπε το καναρίνι
την είδα χθες στον ύπνο μου
να ζωγραφίζει εσένα
ας κελαηδήσω τότε
REF probably means little or nothing to scientists around the world, unless they work in Britain. This is the final week, prior to the preliminary announcements of the Research Excellence Framework (REF) “assessment outcomes”, which “will inform the selective allocation of research funding” and “provide benchmarking information and establish reputational yardsticks“. Are you REFable or a REFugee? asks THE editor John Gill. He would probably classify me to the latter category 🙂 Yet, Lord Stern of Brent, President of the British Academy and Sir Paul Nurse, President of the Royal Society have raised questions:
Has what was designed as an instrument of quality assessment become an institution that risks stifling the excellence it was intended to foster?
El domingo pasado se publico en el Confabulario del Universal este poema de José Manuel Recillas dedicado para Huberto Batis; quise entenderlo y por eso trato a traducirlo en mi idioma materno con la esperanza de no dañarlo.
Για περίτεχνα βιβλία και λέξεις,
———————-ανώνυμες νύχτες λαβυρίνθων,
το γράψιμο της μοίρας σ’ ενα σύννεφο
που αποκρύβει τον καθρέφτη που αλλοιώς ονομάζουμε φεγγάρι· (more…)