Ένα χαμόγελο κράτησα, πιο βαθύ απ΄ όλα τα άλλα.
Τώρα συνειδητοποιώ, ότι ήταν και κάτι μέσα στα μάτια σου,
που μιλούσε,
όχι μόνο το τέλειο μοίρασμα του προσωπού από το μειδίαμα.
Από την αρμονία του, ήξερα τότε ότι ήσουν καλός.
Tag: ποίημα
Γιάννης Κοσμόπουλος
Στο καλλιτεχνικό εργαστήρι γνωριστήκατε
κι απέχτησα φίλους παιδικούς:
τον Αντώνη, την Ολιάννα.
Temas | Renato Leduc
No haremos obra perdurable. No Το έργο μας δε θα διαρκέσει. Δεν
tenemos de la mosca la voluntad tenaz. έχουμε την επίμονη θέληση της μύγας.
Η γροθιά ψηλά | Χουάν Βιγιόρο
Είσαι από το μέρος που μαζεύεις
τα σκουπίδια.
Όπου δυο ηλιαχτήδες πέφτουν
στο ίδιο σημείο.
Αφού είδες την πρώτη,
περιμένεις τη δεύτερη.
Εδώ συνεχίζεις.
Όπου η γης ανοίγει
κι οι άνθρωποι συγκεντρώνονται. (more…)
Αποχαιρετισμός στον Φιδέλ
Στάσου.
Ο Καταράχτης από μακριά μοιάζει πιο ήσυχος.
Δυο νέοι ξεσηκωμένοι.
Η αδικία τους κίνησε.
Ελευθερία κι αδελφοσύνη αναζητούν.
. (more…)
Εκρήξεις σε Βέλγιο και Τουρκία
Όταν βράζει ο χυλός στο καζάνι
Δεν αφήνουν το μωρό να πλησιάσει στη φωτιά
Να παίξει με τα χρώματα τις φλόγας, να ζεσταθεί.
Γιατί παφλάζει ο χυλός, καυτή φουσκάλα που σπάζει
Μην και κάψει το παιδί.
Πρέπει, όμως, μαγειρευτό φαγί. (more…)
Όταν δίψασε το Αιγαίο
Παρακαλώ σε Ποσειδώνα
άφησε τη Σάμο να ανακαλώ
όταν τον Πυθαγόρα δείχνω
πάνω σε τρίγωνο ορθό.
40 years old
a very soft rain woke me up this morning
so gentle. (more…)
fanismissirlis 